Η ζωή έξω από τη μήτρα είναι δύσκολη – κυρίως λόγω των πολλών βακτηρίων, ιών και άλλων παθογόνων που μπορούν να βλάψουν ένα μωρό. Όχι μόνο το ανοσοποιητικό σύστημα ενός μωρού πρέπει να είναι σε θέση να αναγνωρίζει και να εξαλείφει τα παθογόνα, αλλά πρέπει επίσης να είναι σε θέση να διακρίνει αβλαβείς ουσίες και χρήσιμα βακτήρια που είναι σημαντικά για την υγεία – όπως εκείνα του μικροβίου του εντέρου μας, τα οποία βοηθούν στη διάσπαση των τροφίμων και μας προστατεύουν από παθογόνα.

Στις 25 Ιουλίου του 1978, ο κόσμος γίνεται μάρτυρας ενός ιατρικού θαύματος, που άλλαξε έκτοτε τις ζωές πολλών ανθρώπων. Γεννιέται στο νοσοκομείο Όλνταμ της Αγγλίας, το πρώτο παιδί που ήρθε στον κόσμο με εξωσωματική γονιμοποίηση. Οι τίτλοι των εφημερίδων γέμισαν με ρεπορτάζ για το «παιδί του σωλήνα».

Η ρομποτική χειρουργική ουρολογία είναι η πλέον εξειδικευμένη και λιγότερο επεμβατική και τραυματική  μέθοδος που εφαρμόζεται σήμερα παγκοσμίως και  αποτελεί την πιο πρόσφατη επαναστατική μέθοδο στον τομέα της «ελάχιστα επεμβατικής χειρουργικής». Αποτελεί δε, την εξέλιξη της λαπαροσκοπικής χειρουργικής ουρολογίας,

Η συνεχής πρόοδος της ιατρικής επιστήμης σε συνδυασμό με την αναπόφευκτη διεθνοποίηση και τις μετακινήσεις των πληθυσμών έχουν οδηγήσει στην επιτακτική ανάγκη μόρφωσης ιατρών υψηλών προδιαγραφών. Στις μέρες μας, δεν είναι αρκετό να αποφοιτούν νέοι ιατροί με υψηλό επίπεδο θεωρητικών γνώσεων αλλά και επαγγελματίες 

Συγκεκριμένα αυτοάνοσα νοσήματα (συστηματικά ή οργανοειδικά) δεν επηρεάζουν την κύηση, εφόσον αυτή γίνεται σε περίοδο που η ενεργότητα της νόσου δεν είναι υψηλή και οι γυναίκες έχουν καλό έλεγχο και παρακολούθηση. Εντούτοις, αυτοάνοσες αντιδράσεις της μητέρας, κατά τις οποίες αυτοαντισώματα και αυτοαντιδρώντα κύτταρα

Ο πρόωρος τοκετός, ο οποίος ορίζεται ως τοκετός στην ηλικία κύησης μικρότερη των 37 εβδομάδων, είναι η κύρια αιτία της νεογνικής θνησιμότητας και νοσηρότητας σε οικονομικά προηγμένες χώρες. Ο πρόωρος τοκετός (PTL) μπορεί να αποφευχθεί («επιλυθεί») αυτόματα μέχρι και στο 30% των περιπτώσεων,

Η χρήση ενός τοκολυτικού φαρμάκου δεν συσχετίζεται με μια σαφή μείωση στην περιγεννητική ή νεογνική θνησιμότητα ή νεογνική νοσηρότητα. 

Οι ασθενείς με καρκίνο επιβιώνουν σε ολοένα αυξανόμενα ποσοστά, αλλά η επιτυχής θεραπεία σε νεότερους ασθενείς συχνά οδηγεί σε μειωμένη γονιμότητα. Η χημειοθεραπεία χρησιμοποιείται συχνά για μη καρκινικές καταστάσεις, όπως τα αυτοάνοσα νοσήματα όπως ο συστημικός ερυθηματώδης λύκος ( SLE) και οι αιματολογικές ασθένειες.