Υπάρχουν ζευγάρια στα οποία ο ένας από τους δύο και ορισμένες φορές και οι δύο είναι φορείς ενός παθολογικού γονιδίου η έκφραση του οποίου στο έμβρυο μπορεί να οδηγήσει στην εκδήλωση μίας σημαντικής ασθένειας. Τέτοιες παθήσεις είναι η συχνότατη μεσογειακή αναιμία, η κυστική ίνωση, η νωτιαία μυϊκή ατροφία και άλλες πολλές. Τα ζευγάρια αυτά μπορούν να ευεργετηθούν από την εφαρμογή της προεμφυτευτικής διάγνωσης.

Για να προκύψει σύλληψη πρέπει να υπάρχουν οι ακόλουθες προϋποθέσεις α. Σπέρμα ,ικανό σε αριθμό, κινητικότητα, ωριμότητα και μορφολογία β. Ωάρια σε ικανοποιητική ποσότητα και ποιότητα γ. Μονοπάτι διαβατό (δηλαδή ουσιαστικά σάλπιγγες ανοικτές) για να φτάσουν στο στόχο τους τα σπερματοζωάρια

Η εξωσωματική γονιμοποίηση (IVF-In Vitro Fertilization), αποτέλεσε επανάσταση στην ιατρική και με την ανάπτυξη των τεχνικών της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής δόθηκε η ευκαιρία στα υπογόνιμα ζευγάρια παγκοσμίως να αποκτήσουν ένα ή περισσότερα παιδιά.

Με τον όρο Σεξουαλικώς Μεταδιδόμενα Νοσήματα (ΣΜΝ) αναφερόμαστε στα νοσήματα που μεταδίδονται με τη σεξουαλική επαφή. Συχνά αντί του όρου αυτού χρησιμοποιείται ο όρος Σεξουαλικώς Μεταδιδόμενες Λοιμώξεις, προκειμένου να συμπεριληφθούν και οι περιπτώσεις των ατόμων που δεν εμφανίζουν συμπτώματα. Ο αριθμός των μικροοργανισμών οι οποίοι αναγνωρίζονται ως και σήμερα σεξουαλικώς μεταδιδόμενοι, υπερβαίνει τους 30. Ανάμεσα σε αυτούς περιλαμβάνονται τα βακτήρια, τα μυκοπλάσματα, τα χλαμύδια, οι ιοί, οι μύκητες, τα παράσιτα και τα πρωτόζωα. Καθένας απ’ αυτούς τους μικροοργανισμούς, εκτός από την ειδική λοίμωξη την οποία προκαλεί, συχνά μπορεί να διαγνωσθεί ως συμμέτοχος σε πληθώρα πολυπαραγοντικών νοσολογικών συνδρόμων.

Οι ασθένειες, η φύση τους αλλά και οι επιπτώσεις τους στους ανθρώπους αλλά και στην  κοινωνία αλλάζουν σε κάθε εποχή ως αποτέλεσμα κοινωνικών και περιβαλλοντικών συνθηκών, σχέσεων και αξιών. Τα ιστορικά δεδομένα από προηγούμενες πανδημίες και άλλες καταστάσεις υγειονομικών κρίσεων είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικά. Μεταξύ των ετών 430-426 π.Χ., η πόλη – κράτος των Αθηνών επλήγη από μια μυστηριώδη και καταστρεπτική μάστιγα, τον Μεγάλο Λοιμό της Αθήνας, η οποία ήταν ιδιαίτερα μεταδοτική και συχνά θανατηφόρα. Η πρώτη από τις επτά μεγάλες πανδημίες χολέρας ξεκίνησε από τον Ινδία και εξαπλώθηκε σε πολλές γειτονικές περιοχές και έχει στερήσει τις ζωές σε εκατομμύρια ανθρώπους, ενώ ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας την έχει χαρακτηρίσει ως την «ξεχασμένη πανδημία», τονίζοντας ότι το έβδομο ξέσπασμα, το 1961, συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Η λέπρα, η οποία προσβάλλει μόνο τον άνθρωπο, ήταν διαδεδομένη σε κάποιες περιοχές, ενώ στην Ευρώπη μεταδόθηκε κατά τον 11ο αιώνα και οδήγησε σε μαζική απομόνωση πληθυσμών και στιγματισμό. Ο τύφος είναι ένα σύνολο μολυσματικών ασθενειών που κυρίως εμφανίστηκε μεταξύ των στρατευμάτων σε πολέμους, σε πλοία και φυλακές. Η φυματίωση έπληξε το ένα τρίτο του παγκόσμιου πληθυσμού λόγω των άσχημων συνθηκών ζωής, της κακής διατροφής και της υπερβολικής κούρασης καθώς υπήρχε πάνω από 9.000 χρόνια αλλά μόνο στα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ου αιώνα έγινε μια ασθένεια που σκότωνε μαζικά.  Η ελονοσία είναι μια νόσος με ανυπολόγιστες συνέπειες και απώλειες ζωών που ο ΠΟΥ έχει χαρακτηρίσει ως πανδημία με καταγεγραμμένες το 2012 207 εκατομμύρια περιπτώσεις ελονοσίας. Το AIDS ή το Σύνδρομο Επίκτητης Ανοσοανεπάρκειας από τον HIV με πρώτη προσβολή στον άνθρωπο στην Αφρική το 1959 και τα πρώτα κρούσματα περί τα τέλη της δεκαετίας 1960-70 ενώ η σεξουαλική ελευθεριότητα και η μεγάλη αύξηση των αεροπορικών ταξιδιών προκάλεσε την εξάπλωση του ιού σ' ολόκληρο τον κόσμο. Τέλος ο ιός έμπολα που ξεκίνησε από ένα μικρό χωριό στη Γουινέα το 2014 και εξαπλώθηκε σε γειτονικές χώρες της Δυτικής Αφρικής.

Η σεξουαλική και αναπαραγωγική υγεία δεν αφορούν μόνο σε μια νόσο, αλλά σε ένα ευρύ φάσμα ζητημάτων υγείας και ανθρώπινων δικαιωμάτων. Παρά το γεγονός ότι η σεξουαλική και αναπαραγωγική υγεία είναι ένας πολύ σημαντικός παράγοντας που επηρεάζει αυξητικά τους δείκτες νοσηρότητας και θνησιμότητας παγκοσμίως, με εξαίρεση την ευαισθητοποίηση που υπάρχει απέναντι στον ιό HIV και στην αντιμετώπισή του, το αντικείμενο της αναπαραγωγικής υγείας δεν έχει γίνει ευρέως αποδεκτό σαν ζήτημα που αφορά στην παγκόσμια κοινότητα. Ενδεικτικό της σοβαρότητας του θέματος είναι ότι ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (Π.Ο.Υ.) αναγνώρισε το μη ασφαλές σεξ ως το δεύτερο πιο σημαντικό παράγοντα κινδύνου για πρόκληση νόσου, αναπηρίας ή ακόμα και θανάτου στις αναπτυσσόμενες χώρες, και ως ένατο στις αναπτυγμένες χώρες.

Τι πρέπει να ξέρουμε για την πρόωρη ωοθηκική ανεπάρκεια

Η πρόωρη (ή πρώιμη) ωοθηκική ανεπάρκεια είναι μία παθολογική κατάσταση όπου οι ωοθήκες της γυναίκας παύουν να λειτουργούν φυσιολογικά πριν από τα 40 της χρόνια. Αν και σε πολλές γυναίκες η μειωμένη γονιμότητα εμφανίζεται αρκετά νωρίτερα, το ίδιο και η σοβαρή διαταραχή του εμμήνου κύκλου τους. Η πρόωρη ωοθηκική ανεπάρκεια δεν είναι ταυτόσημη με την πρόωρη εμμηνόπαυση.  Όσον αφορά την αιτία της ανεπάρκειάς τους, αυτή στις περισσότερες περιπτώσεις είναι άγνωστη. Η πρόωρη ωοθηκική ανεπάρκεια εμφανίζεται στο 0,1% των γυναικών κάτω των 30 ετών και στο 1% των γυναικών κάτω των 40 ετών. Είναι πιθανόν ο επιπολασμός της πρόωρης ωοθηκικής ανεπάρκειας σήμερα να είναι υψηλότερος δεδομένου του σύγχρονου τρόπου ζωής (κάπνισμα, αναβολή της μητρότητας, κοινωνικο-οικονομικοί παράγοντες, εργασιακό stress), της επιδεινούμενης περιβαλλοντικής μόλυνσης καθώς και της αυξημένης επιβίωσης ασθενών έπειτα από τη χορήγηση γοναδοτοξικών θεραπειών.

Τι είναι τα μονογονιδιακά νοσήματα και ποια είναι τα συχνότερα από αυτά;

Τα μονογονιδιακά νοσήματα είναι γενετικές ασθένειες που οφείλονται σε μετάλλαξη ενός μόνο γονιδίου. Τα συχνότερα μονογονιδιακά νοσήματα στη χώρα μας είναι η α- και η β- Μεσογειακή αναιμία, η κυστική ίνωση και η νωτιαία μυϊκή ατροφία.

Η αναπαραγωγική γήρανση και η υπογεννητικότητα έχουν πλέον διαμορφωθεί σε σημαντικά κοινωνικά και ιατρικά προβλήματα. Η σύγχρονη τάση που παρατηρείται παγκοσμίως, αλλά και στην Ελληνική κοινωνία, για καθυστέρηση της τεκνοποίησης σε μεγαλύτερες ηλικίες οφείλεται κυρίως στο lifestyle, στις σπουδές, στις επιλογές καριέρας των γυναικών καθώς και σε οικονομικούς λόγους. Η προσπάθεια όμως τεκνοποίησης σε μεγαλύτερες ηλικίες έχει δυστυχώς ως επακόλουθο τη δυσκολία στη σύλληψη. Αυτό οφείλεται στην αναπόφευκτη μείωση της ποσότητας και της ποιότητας των ωαρίων που συμβαίνει με την αύξηση της ηλικίας της γυναίκας. Το πρόβλημα της μείωσης της γονιμότητας της γυναίκας με την αύξηση της ηλικίας, δυστυχώς, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με την εξωσωματική γονιμοποίηση καθώς τα ωάρια των γυναικών προχωρημένης ηλικίας δεν έχουν την κατάλληλη δομή για να προκύψει μία υγιής κύηση, με αποτέλεσμα τα ποσοστά επιτυχίας να είναι εξαιρετικά χαμηλά.

Το παρόν άρθρο καλείται να απαντήσει στο ερώτημα αν και κατά πόσο επηρεάζει η παρούσα κρίση την υποβοηθούμενη ή ακόμα και τη φυσική αναπαραγωγή. Επηρεάζονται τα παραγόμενα έμβρυα από τον ιό, υπάρχουν επιπλοκές συσχετιζόμενες, τι συμβαίνει με τις προσπάθειες εξωσωματικής σε εθνικό ή διεθνές επίπεδο; Τι γινόταν σε προηγούμενες ιστορικές περιόδους, όπου η ανθρωπότητα απειλείτο από αντίστοιχες λοιμώδεις λαίλαπες;